PZC - PZC

Late privépost leidt tot een serie verhalen over het falen van PostNL

Hoe de krant hielp een postcrisis op te lossen

Wat thuis bij PZC-verslaggever Sven Remijnsen begint met brieven die niet worden bezorgd, leidt tot een serie van 10 verhalen over een postcrisis in Zeeland. Het eindigt met een conclusie die zelfs de ervaren journalist verrast.

huis in Kloetinge, een dorp in de gemeente Goes, begin 2024. PZC-verslaggever Sven Remijnsen ziet in de PostNL-app dat er een flinke stapel brieven aan zit te komen. Virtueel dan, want de post wordt niet bezorgd. ,,Een stuk of 15 brieven, post van de huisarts, van het ziekenhuis, van school… Geen onbelangrijke dingen.’’

Remijnsen tipt de collega die Goes volgt. Bij navraag blijkt al snel dat bijna het hele dorp zucht onder de belabberde postbezorging. Verjaardagskaarten komen veel te laat aan, rekeningen ook, een rouwkaart vier dagen na de crematie… De reactie van PostNL? Die kan Remijnsen inmiddels dromen. Personeelstekort, vervelend en excuses.

Remijnsen heeft het gevoel dat er meer aan de hand is en roept lezers via PZC.nl op om ervaringen te delen. ,,Toen is het echt gaan lopen, tientallen reacties uit heel Zeeland. En niet omdat de tv-gids een dag te laat komt of zo. Nee, serieuze problemen. Mensen die een afspraak in het ziekenhuis missen. Of een uitvaart doordat de post te laat of helemaal niet komt.’’

Zo komt de verslaggever in contact met een uitvaartondernemer die al maanden kampt met rouwpost die niet aankomt. ,,Hij is toen zelf maar door Zeeland gaan rijden om de kaarten te bezorgen. Ik dacht: als een uitvaartondernemer zelf zijn post moet gaan rondbrengen, is dat wel een nieuw verhaal.’’

Als een uitvaartondernemer zelf zijn post moet gaan rondbrengen, is dat wel een nieuw verhaal

Remijnsen brengt dat verhaal (‘Postbezorging in Zeeland is een drama’) in februari, compleet met de reactie van PostNL: personeelstekort, vervelend, excuses. En er komt een groot verhaal over hoe de status van de postbode is veranderd; vroeger een gerespecteerde gast in de Zeeuwse wijken en dorpen, nu iemand die de schuld krijgt van de slechte bezorging.

Opnieuw komen er veel reacties los. Vanuit de Tweede Kamer worden aan de minister van Economische Zaken kritische vragen gesteld over de Zeeuwse postcrisis die de PZC blootlegt.

Ook de postbezorgers laten van zich horen. Zij balen van de slechte pers over hun werk. Remijnsen gaat met hen in gesprek, loopt rondes mee en ontdekt iets verrassends. De beroerde bezorging, volgens PostNL door personeelstekorten, blijkt een heel andere oorzaak te hebben.

In de zomer van 2023 introduceert het bedrijf nieuwe routes onder de noemer ‘logisch bezorgen’, ontwikkeld met behulp van kunstmatige intelligentie. Sindsdien is het volgens de bezorgers goed mis. Wijken zijn een stuk groter geworden en de routes onlogisch waardoor er veel tijd verloren gaat. Problemen die de bezorgers bij hun leidinggevenden melden, maar waar niets mee wordt gedaan. Totdat de PZC schrijft wat er aan de hand is.

Goed nieuws

Terugblikkend is Remijnsen vooral trots dat hij met zijn verhalen inzichtelijk heeft gemaakt waar postbezorgers mee kampen. ,,Door die mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt een stem te geven, is precies duidelijk geworden waar de schoen wringt. Dat was via de woordvoerders van PostNL nooit gelukt.’’

Vanuit de Tweede Kamer worden kritische vragen gesteld

Inmiddels gaat het met de postbezorging in Zeeland weer de goede kant op. Remijnsen laat een mail lezen die hij pas van een van de bezorgers uit zijn verhalen kreeg: ‘De directie van PostNL is naar Zeeland gekomen om naar ons te luisteren. Dat zou zonder de verhalen in de PZC niet zijn gebeurd. We mogen de routes weer meer naar eigen inzicht indelen en probleemwijken worden aangepakt. Het gaat nu een stuk beter dan begin dit jaar’.

Ronald van Geenen

Hoofdredacteur PZC

Snel nieuws kan ook té snel zijn

Net als andere, regionale nieuwsmedia, werkt de redactie van de PZC in verschillende snelheden. Aan de ene kant langzame, verdiepende journalistiek, aan de andere kant het snelle nieuws zoals 112-berichtgeving. Een dodelijk ongeval op de Brouwersdam leerde de redactie dat je ook té snel kunt zijn.

Een gruwelijk ongeval op de N57 tussen Scharendijke en Ouddorp. Een 38-jarige man komt om het leven op de Brouwersdam nadat hij frontaal op een tegenligger botst. Tijdens de rechtszaak eerder dit jaar blijkt dat die tegenligger achter het stuur in slaap was gevallen. Al snel na het ongeval komen op de online redactie van de PZC de eerste meldingen binnen. Verschillende 112-fotografen leveren beelden aan. Een klein uur na het ongeluk staat een eerste bericht met foto online.

Wat de redactie op dat moment niet weet, is dat de vrouw van het slachtoffer het nieuws over het ongeval in de PZC-app leest. Zij herkent de auto, maar ook de plek omdat haar man er iedere dag langsrijdt van en naar zijn werk. Voor haar is de optelsom het begin van een nachtmerrie. Voor de redactie vormen de berichtgeving over dit ongeval en het contact hierover met de nabestaanden het startpunt van een discussie over de snelheid van 112-nieuws. Sindsdien kijken we een stuk kritischer naar de timing en de beelden die we gebruiken.

Lezers van de toekomst

iks leukers dan jongeren op de redactievloer van de PZC, want dat zijn onze lezers van de toekomst. Instagram, Twitter, Snapchat, TikTok en YouTube zijn het venster op de wereld voor jongeren. Vroeger zouden ze op die leeftijd de krant lezen of een abonnement nemen. Dat doet gen Z niet meer. De PZC moet creatief zijn om hen te bereiken. Elk jaar krijgen we aanvragen van scholieren die op snuffelstage willen of scholen die leerlingen willen laten ruiken aan de journalistiek. Ja!, zeggen we dan. We gaan op ‘beroepenspeeddates’ en geven gastlessen op scholen.

Bijvoorbeeld op de Sint Jozefschool in Vlissingen, waar we vertelden over feiten en meningen, de betrouwbaarheid van bronnen, fake news en de rol van nieuws. Goese kinderen van het project Petje af kwamen rondneuzen op het hoofdkantoor na een gastles over journalistiek.

Nieuws halen ze van Instagram, Snapchat of TikTok, zeggen ze. Maar gratis onafhankelijk nieuws bestaat niet. Influencers worden betaald om producten aan te prijzen. Wij journalisten krijgen een salaris en hoeven geen dealtjes te sluiten. Zolang mensen voor nieuws betalen, kunnen wij onafhankelijk zijn.